Co to jest taksonomia ESG?
Taksonomia ESG to system klasyfikacji opracowany przez Unię Europejską, który ma na celu zdefiniowanie, jaką działalność gospodarczą można uznać za zrównoważoną pod względem środowiskowym. System ten ma pozwalać użytkownikom sprawozdawczości zrównoważonego rozwoju (w tym inwestorom i instytucjom finansowym) oceniać, czy konkretne działania faktycznie przyczyniają się do realizacji celów ESG. Chodzi więc na przykład o redukcję emisji CO2, ochronę bioróżnorodności, czy promowanie ekonomii okrężnej.
Dzięki taksonomii możliwe jest stworzenie przejrzystych i jednolitych zasad oceny zrównoważonego rozwoju. To z kolei ułatwi porównywanie działań poszczególnych podmiotów raportujących oraz podejmowanie decyzji inwestycyjnych zgodnych z europejską polityką klimatyczną.
Spis treści
Na tej stronie znajdziesz między innymi następujące informacje:
- Na jakich przepisach prawa opiera się taksonomia ESG? Jakie są jej cele?
- Zasada Do No Significant Harm – co to jest?
- Jakie są przykłady działań zgodnych z taksonomią UE?
- Jak się ma taksonomia ESG w stosunku do innych regulacji, takich jak CSRD i ESRS?
- Dlaczego stosowanie taksonomii UE będzie z korzyścią dla użytkowników raportów ESG?
Podstawy prawne taksonomii i jej cele
Taksonomia ESG została ustanowiona na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2020/852. Jej głównym celem jest wsparcie realizacji Europejskiego Zielonego Ładu poprzez ukierunkowanie przepływu kapitału na działania proekologiczne i neutralne klimatycznie.
Taksonomia w art. 9 rozporządzenia określa sześć kluczowych celów środowiskowych, do których należą:
1. łagodzenie zmian klimatu
2. adaptacja do zmian klimatu
3. zrównoważone wykorzystywanie i ochrona zasobów wodnych i morskich
4. przejście na gospodarkę o obiegu zamkniętym
5. zapobieganie zanieczyszczeniu i jego kontrola
6. ochrona i odbudowa bioróżnorodności i ekosystemów
Aby działalność gospodarcza była uznana za zgodną z taksonomią, musi po pierwsze istotnie przyczyniać się do realizacji co najmniej jednego z powyższych celów. Po drugie nie może jednocześnie szkodzić innym celom środowiskowym.
Jest to tak zwana zasada „Do No Significant Harm” (DNSH, po polsku: nie rób znacznej szkody) – czyli kryterium, które zabrania działalności klasyfikowanej jako zrównoważona wyrządzać znaczną szkodę innym celom środowiskowym.
Przykładowo, działalność przedsiębiorstwa zajmującego się energią odnawialną, ale jednocześnie zagrażającego bioróżnorodności poprzez budowę farmy wiatrowej na obszarach chronionych, nie będzie uznana za zgodną z taksonomią.
Przykłady działań zgodnych z taksonomią UE
W ramach taksonomii określono szczegółowe kryteria techniczne, które działalności muszą spełnić, aby były uznane za zrównoważone. Dla lepszego zrozumienia tego, czym jest taksonomia można użyć następujących przykładów:
- w sektorze energetycznym jednym z kluczowych wymogów jest ograniczenie emisji gazów cieplarnianych poniżej określonego poziomu (100 g CO2/kWh);
- w branży budowlanej nowe budynki muszą spełniać określone standardy efektywności energetycznej;
- wysokoemisyjne gałęzie przemysłu jak chemiczny czy metalurgiczny również muszą prowadzić działania zgodne z taksonomią. Na przykład chodzi o działania mające na celu zmniejszanie zużycia zasobów naturalnych i emisji substancji szkodliwych.
Taksonomia a inne regulacje unijne dotyczące ESG
Taksonomia ESG jest ściśle powiązana z innymi unijnymi regulacjami w zakresie ESG. Chodzi więc o regulacje takie, jak CSRD (dyrektywa w odniesieniu do sprawozdawczości przedsiębiorstw w zakresie zrównoważonego rozwoju) i ESRS (Europejskie Standardy Raportowania Zrównoważonego Rozwoju). Te trzy regulacje tworzą zintegrowany system raportowania ESG w UE.
W skrócie rzecz ujmując, można powiedzieć, że: taksonomia definiuje, które działania są zrównoważone; CSRD nakłada obowiązek ich raportowania na firmy; ESRS precyzują, jak te dane mają być prezentowane.
Zgodnie z zamysłem regulacji ESG firmy muszą ujawniać, w jakim stopniu ich przychody i inwestycje są zgodne z taksonomią. Docelowo ma to ułatwić inwestorom ocenę tych działań i kierowanie kapitału do zrównoważonych projektów.
W skrócie rzecz ujmując, można powiedzieć, że: taksonomia definiuje, które działania są zrównoważone; CSRD nakłada obowiązek ich raportowania na firmy; ESRS precyzują, jak te dane mają być prezentowane.
Podsumowanie – dlaczego stosowanie taksonomii UE będzie z korzyścią dla użytkowników raportów ESG?
Wprowadzenie taksonomii ESG stanowi istotny krok w kierunku transformacji europejskiej gospodarki w bardziej zrównoważoną. Dla inwestorów oznacza to klarowne kryteria oceny projektów i firm, które warto wspierać, aby osiągnąć cele klimatyczne UE.
